Liefde in tijden van corona #2

“In the black, there is some white. In the white, there is some black. In the wrong, there is some right. In the dark, there is some light”

Al onze emoties liggen in de ademhaling besloten. Ga maar na. Als je kwaad bent of je ervaart stress, dan voel je fysiek dat met de emotie ook de adem blijft hangen. Het blijft als het ware steken ergens bovenin de borstkas. Wanneer je je focust en diep doorademt, helemaal richting de buik of verder, zakt met de adem ook de emotie en je komt tot rust. In je lichaam en in je hoofd.

Een goede vriend vertelde ons hoe hij de huidige situatie in de wereld ziet als een treffende metafoor. Adem is het sleutelwoord. We zien overal om ons heen dat mensen door stil te moeten staan kunnen ademhalen. We komen los van onze volle agenda’s en talloze verplichtingen. Ademruimte. Adempauze. Yin. Dan zijn er de duizenden mensen in de ziekenhuizen die worden getroffen door het coronavirus. Ze hebben het benauwd, krijgen geen adem. Ademnood. Yang.

Een zelfde paradox zien we terug wanneer we het hebben over contact. Vrienden en familie zullen we mogelijk een tijdje niet zien. In een samenleving waarin eenzaamheid onder veel mensen al een groot probleem was, zal dit de komende tijd alleen nog maar toenemen. Hoe schrijnend deze situatie ook is, het zorgt tevens voor een hartverwarmende, positieve beweging in de maatschappij. Bewustwording van het leed van anderen. Op grote schaal bieden we hulp aan stadsgenoten die aan huis gebonden zijn. Er worden maaltijden gekookt voor onbekende buren, honden uitgelaten en boodschappen gedaan voor willekeurige vreemden. Bedrijven bieden hun diensten massaal online aan, vaak kosteloos. Daden van compassie die explosief toenemen nu mensen elkaar juist zo hard nodig hebben. Door gebrek aan contact lijken we juist oog voor elkaar te krijgen. Door gebrek aan contact komen we pas echt in contact met elkaar. Yin en yang.

Het is lente. Als collectief staan we voor een 2020 vol vragen en we vermoeden dat iedereen de gevolgen zal voelen van de economische crisis die deze tijd teweegbrengt. Fabrieken en productielijnen liggen stil. Logistieke vermogens om goederen op hun plek van bestemming te brengen zijn ontoereikend. Maar wie heeft niet de beelden gezien van groepjes dolfijnen in de kanalen van Venetië, de smogvrije steden in China en dieren die zich weer mondjesmaat wagen in gebieden waaruit ze door alle drukte en hectiek verjaagd waren. De economie draait verlies, de aarde herstelt zich en boekt voorzichtig winst. Yin en yang.

Wat deze tijd ons leert is dat al die ogenschijnlijke tegenstellingen in werkelijkheid verbonden zijn. Twee kanten van dezelfde medaille. Yin yang. Dit is nooit anders geweest, maar extreme omstandigheden als deze leggen dit bloot. Het laat ons zien dat niets alleen goed of slecht is, maar dat het een altijd de aanwezigheid van het ander in zich draagt. De flow ontdekken van wat het leven ons biedt is niets anders dan precies dit te omarmen. Te weten dat de zon altijd schijnt, ook als het bewolkt is. Je mee te laten voeren door wat zich simpelweg voordoet zonder weerstand te bieden tegen het slechte of je vast te klampen aan het goede. Eenheid is zwart en wit. Yin en yang. Het een heeft het ander nodig om te bestaan.