“De wereld biedt genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht” Mahatma Gandhi

Het is september 2020. We staan op een kruispunt. Voor ons liggen verschillende paden en het is aan ons welke we inslaan. 

In maart dit jaar veranderde het leven. We werden geconfronteerd met stilstaan. Met het plotselinge wegvallen van keuzes. Met onze medebewoners. Met het gebrek aan fysiek contact. Met collectieve onzekerheid. Met onszelf. Weken, maanden gingen voorbij en dit nieuwe leven bleek desondanks veel moois te bieden. Door onzekerheden en gemis ontdekten we nieuwe dingen. Om ons heen ontstonden de prachtigste initiatieven. Mensen zetten zich belangeloos in om anderen te helpen. Op grote schaal zagen we compassie. Voor elkaar, voor de natuur, voor onszelf. 

Er ontstond frictie tussen tegenstrijdige belangen in de maatschappij. Enerzijds de oude structuren, gebaseerd op angst, eigen hachje eerst. Anderzijds de groeiende overtuiging dat het anders moet, dat we na het coronatijdperk niet verder kunnen zoals we deden. Het begrip dat we elkaar nodig hebben en juist samen de mooiste dingen kunnen bereiken. Die frictie zorgt ervoor dat we vandaag op een kruispunt staan. Het is september 2020. Welk pad slaan we in?

Het pad waarop we ons tot begin dit jaar bevonden? Opgejaagd, ontevreden en gefrustreerd, altijd verlangend naar meer, beter, sneller. Zonder oog voor anderen en onze omgeving draafden we door, ons nauwelijks bewust van de schade die we daarmee veroorzaakten bij onszelf en om ons heen. 

Of slaan we een andere weg in? Lopen we verder in een wat rustiger tempo, waardoor we kunnen genieten van de mooie dingen die we ervaren. Het is niet moeilijk, probeer het eens. Haal je groenten en fruit eens lokaal geteeld, dat smaakt nog veel lekkerder ook. Pak voor een uitstapje naar het bos of het strand eens de fiets. Picknick onderweg op een kleedje. Neem vaker de tijd om zelf dingen te maken, in plaats van te kopen. Alleen of met anderen. Probeer het eens. 

Corona heeft ons een gouden kans gegeven. Een gedwongen meditatie voor de mensheid. We hebben de gelegenheid gekregen te kijken naar ons gedrag, te ontdekken wat werkelijk waardevol is. We kunnen dit beschouwen als een bedreiging, maar we kunnen het ook zien als een cadeau. Een moment om dingen te heroverwegen. Om onszelf beter en misschien wel opnieuw te leren kennen. Het is aan ons om dit cadeau uit te pakken, er dankbaar voor te zijn en het met plezier te leren gebruiken. 

Leg datgene waarmee je bezig was even neer. Laat eens tot je doordringen hoe belangrijk deze keuze is. De toekomst is nu en geschiedenis schrijven we nu. Het is niet altijd een kwestie van later, van iemand anders die het moet oplossen, een overheid die de schuld krijgt. Wij beslissen zelf. Wij scheppen onze toekomst. Wij mensen zijn het aan onszelf en onze omgeving verplicht om verantwoordelijkheid te nemen. De aarde is onze habitat. Jij bent degene die kiest.