Liefde in tijden van corona

Lieve mensen,

“Wat een bizarre tijden hè?”, zeggen we tegen elkaar. Iedere dag lijkt het stukje bewustwording van de impact op onze levens toe te nemen. We weten niet wat er zal gebeuren. De huidige situatie ontwricht het dagelijks bestaan van iedereen en hoe lang dit zal duren en wat zich aan de andere kant ervan bevindt weet geen mens. Beangstigend? Soms wel. We zijn geneigd weerstand te voelen tegen het niet-weten. De controle te verliezen. Velen van ons zijn niet zozeer bang om ziek te worden, maar voelen angst door de onzekerheid die ons niet alleen als individu, maar ook als collectief treft. Het brengt ons in een situatie die we in onze maatschappij lang niet hebben meegemaakt. Het ontbreken van keuzes.

We weten al decennia niet beter dan dat er een overvloed bestaat aan keuzes. Om ons heen raken mensen mentaal opgebrand, simpelweg door het hebben van teveel mogelijkheden. Tegelijkertijd is er op grote schaal nauwelijks sprake geweest van echte onzekerheid. Zelfs in tijden van crisis waren er altijd deskundigen die oplossingen boden, waarschijnlijke scenario’s waaraan mensen zich konden vasthouden. De aanwezigheid van potentiële oplossingen biedt mensen een gevoel van veiligheid. Wat er nu gaat gebeuren in de wereld kan echter niemand voorspellen. Deskundigen staan voor een raadsel. Niemand weet wat gaat komen en niemand kent de kaders waarbinnen we deze situatie rationeel kunnen bevatten. Van een dagelijks leven vol keuzes worden we van het ene op het andere moment geconfronteerd met het ontbreken hiervan. En de enige keuze is dit te accepteren.

Uitgaansgelegenheden zijn gesloten. Voor zover mensen kunnen blijven werken is dat veelal thuis. Sociale contacten zijn gelimiteerd. De storm van drukte die doorgaans zorgt voor gebrek aan tijd is gaan liggen. Afleidingen verdwijnen een voor een, waardoor we plotseling aandacht kunnen schenken aan onszelf en dierbaren. Voor velen zal dit in eerste instantie niet gemakkelijk zijn, zoals het nooit gemakkelijk is af te kicken van diepgewortelde gewoontes. Maar langzamerhand zullen we dit nieuw hervonden levensritme gaan waarderen. Niet meer van hot naar her vliegen om op tijd te komen. Het leven niet meer laten beheersen door de klok en verplichtingen buitenshuis. Herontdekken dat we al die afleidingen waaraan we zo gewend geraakt zijn niet nodig hebben, sterker nog, dat de afwezigheid ervan ons rust geeft en de kans biedt om de mooie dingen te zien die zich altijd als vanzelfsprekend om ons heen bevinden, maar waar we door alle hectiek vaak geen oog voor hebben. Back to basic. Niet vanuit een keuze, maar omdat er geen andere keuze is.

Zie al die vormen van afleiding en overbodige ballast als schillen die ons er vaak van weerhouden te zien wat we in de kern nodig hebben. En wat ons in tijden van niet-weten toont wat werkelijk belangrijk is. Aandacht voor onszelf en anderen. In onzekerheid leeft momenteel iedereen en misschien is dat een zekerheid die ons met elkaar verbindt, over landsgrenzen, politieke voorkeur en religie heen. En wat is onzekerheid als we onszelf toestaan om niet te weten? Als we onszelf kunnen overgeven aan het niet hebben van oplossingen, van keuzes? Onzekerheid leidt dan tot mogelijkheden die we eerder niet zagen. Het opent de deur om iets wezenlijks te betekenen voor een ander, er echt te zijn voor mensen om ons heen. En tijd te nemen om stil te staan, onszelf de aandacht te geven waar we eerder niet aan toe kwamen.

Onzekerheid hoeft niet te leiden tot angst. Externe factoren hebben we niet in de hand, maar onze reactie erop wel. Ondanks, en misschien wel dankzij onzekerheid kunnen we nu kiezen voor een nieuw perspectief. We kunnen kiezen voor verbinding. Lees boeken. Ga in bad. Luister naar de vogels. Luister naar de verhalen van anderen. Zing. Maak een wandeling. Doe yoga. Doe spelletjes. Dans. Word stil van binnen. Laat jezelf en de aarde tot rust komen.

Flow, be willing not to know